فهرستی از محتوای متن‌های فارسی

با سپاس از دوستانی که در بحث شرکت کردند. دغدغه‌ها شبیه هم ولی نظرگاه‌ها متنوع است: از دبیرستان تا دانشگاه، دغدغۀ ادبیات معاصر ، گرایشی کردن رشته ، ضرورت تاریخی‌نگری، توجه به فرم و زیبایی‌شناسی ادبی، نسبت ما با ادبیات غرب و تدریس برخی متون ادبی غرب و ...

از نکته‌های قابل توجه تأکید یکی از دوستان بر فرم و ادبیت است، و این عقیده راطرح کرده که محتوای اخلاقی و هستی‌شناختی در رشتۀ ادبیات در مقام دوم قرار می‌گیرد. یکی از کاربران فهرستی از محتوای متنها داده است به این صورت:

1. متنهای حاوی ارزشهای ملی و هویت

2. متنهای حاوی محتوای ایدئولوژیک که همچون مانیفست حزبی عمل می‌کنند.

3. متنهای دارای ارزشهای اخلاقی.

4. متنهایی که ارزشهای اجتماعی دارند.

5. متنهایی که ارزشهای زیبایی‌شناسانه دارند.

6. متنهای دارای ارزشهای قصصی- روایی.

7. متنهایی که حاوی ارزشهای دینی‌ اند.

8. متنهایی که حاوی نگرش فلسفی هستند.

9. متنهایی که محتوای تاریخی دارند و...

و پرسیده کدام نوع متن را در رشتۀ ادبیات باید خواند؟ با تأکیدی که برخی دوستان بر فرم دارند تنها متنهایی از نوع ردیف 5 و شش مناسب بررسی ادبی می‌دانند. شاید بحث از فرم یا محتوا در گام نخست ما را به بحث روشن‌تری بکشاند :

تأکید بر فرم یا محتوا؟ چرا؟

در وضعیت موجود نسبت پرداختن به محتوا و فرم چگونه است؟

مطالعات مربوط به محتوا و فرم در دوره‌های تحصیلات تکمیلی چطور است؟